مقدمه

این رساله­، تحت عنوان دوره­ای خاص در یهودیت به نام دور­ه­ی حشمونائیان و تأثیری که این دوره بر شکل­گیری فرقه­های یهودی گذاشت، می­باشد. سلسله­ی حشمونائیان در حدود سال 167ق.م در شهر مودین در نزدیکی اورشلیم پایه­ریزی شد و تا حدود 63 ق.م دوام داشت.

تبیین موضوع

یهودیان در بخش اعظمی از تاریخ طولانی خود، تحت سلطه­ی حاکمان بیگانه زندگی می­کردند و هرگز علیه هیچ پادشاهی، شورش به معنای جدی نداشتند. سکوت قوم در برابر این حاکمان، هم دلیل دینی داشت و هم سیاسی. به لحاظ دینی، انبیا، آنها را از این کار منع می­کردند و قوم معتقد بودند شورش علیه پادشاه، شورش علیه خداست و این

یک مطلب دیگر :

منبع تحقیق درمورد زنجیره تأمین، عدم قطعیت، حمل و نقل، مدل پیشنهادی

 شورش را نقض حکم خداوند می­دانستند. یهودیه، سرزمین ضعیف و کوچکی بود و یهودیان قدرت مقابله با هیچ نیروی مافوق خود را نداشتند.