1-2 گیاهان دارویی
گیاهان دارویی به گروهی از گیاهان گفته میشود که اندامهای آنها دارای ترکیبهای اثر بخشی دارویی است و همچنین به واسطه اثرات درمانی بر انسان و دام در صنعت داروسازی مورد استفاده قرار میگیرد (پورعبدالله، 1380). به عبارتی دیگر گیاهان دارویی به گیاهانی اطلاق میشود که یکی از اجزای آن (ساقه، ریشه، گل، برگ و میوه) دارای ماده مؤثر مشخصی باشند (لی[9] و همکاران، 2003). گیاهان دارویی به دلیل عواملی مانند ارزش اقتصادی بالا و کم هزینه بودن تولید آنها، نداشتن اثرات تخریبی بر محیط زیست و کاهش ایجاد مقاومت نسبی به عوامل بیماریزا، باعث شدهاند تا این منابع از ارزش و جایگاه خاصی در درمان و تغذیه دام برخوردار باشند (قاسمی، 1388). از جمله مزایای استفاده از گیاهان دارویی میتوان به ساده بودن کاربرد و نداشتن اثرات جانبی سوء در اکثر آنها بر عملکرد حیوانات و نیز باقی نماندن بقایای مضر در فراوردههای تولیدی اشاره نمود (ابازا[10]، 2008). گیاهان دارویی به عنوان تغییر دهندههای تخمیر شکمبهای مانند کاهش غلظت نیتروژن آمونیاکی و کاهش تولید متان، ممکن است راندمان استفاده از انرژی در شکمبه را بهبود بخشند و در نهایت در بهره وری حیوان تأثیر مثبت داشته باشند (باسکوت[11] و همکاران، 2005). امروزه ترکیبات شناسایی شده در آنها به عنوان داروهای جدید مورد استفاده قرار میگیرند و میتوانند به عنوان کلیدی برای شناسایی روشهای درمانی کم هزینه و دارای عوارض جانبی کمتر در درمان بسیاری از بیماریها به کار روند (اسدی سمانی و همکاران، 2013).
1-1-2 تاریخچه مصرف گیاهان دارویی
استفاده از گیاهان دارویی به دوران باستان باز میگردد به طوری که مصریان باستان 4500 سال بیش از میلاد مسیح از روغنهای معطری که از گیاهان به دست میآورند برای انجام مناسک مذهبی، آئینها و نیز مداوای بیماران استفاده میکردند. نوشتههایی بدست آمده است که نشان میدهد مصریان 40 قرن قبل از میلاد میدانستند که چگونه داروها را از گیاهان بدست آورند. در واقع مصریان از گیاهان دارویی برای مومیایی کردن فراعنه استفاده میکردند. مومیایی گران بعد از خارج نمودن احشاء شکم، جسد را از سیر، دارچین و گیاهان دارویی معطر دیگر پر میکردند (لنگ[12]، 1997). در عصر حاضر نیز با وجود پیشرفت و توسعه چشمگیر کاربرد داروهای سنتزی،
هنوز گیاهان دارویی و اشکال دارویی حاصل از آنها در مقیاس وسیعی مورد استفاده قرار میگیرند، بطوریکه در برخی کشورها از اجزاء جدایی ناپذیر سیستم درمانی محسوب میشوند و بازار تجارت آنها نیز در مقایسه با سایر داروهای شیمیایی رونق افزونتری دارد (قاسمی دهکردی و همکاران، 1382).
2-1-2 اهمیت گیاهان دارویی در ایران
ایران با برخورداری از سابقه تاریخی درخشان در طب و استعدادهای بالقوه جغرافیایی، اکولوژی و تنوع گونههای گیاهی تنها درصد کمی از داروهای مصرفی خود را از گیاهان دارویی تأمین مینماید. با توجه به اینکه در حال حاضر بیشتر مواد اولیه در ایران ساخته نمیشود و در صنعت داروسازی به این مواد نیاز است استفاده از منابع گیاهی داخلی یکی از راههای کاهش این نیازهاست (زرگری، 1372). استفاده از گیاهان دارویی در سالهای اخیر مخصوصاً در شرایطی که تولید محصولات ارگانیک و به دور از مواد شیمیایی طرفداران زیادی پیدا کرده و مورد توجه جدی دامپروران و دامپزشکان در سراسر جهان قرار گرفته است . گیاهان دارویی در اشکال بسیار متنوعی در تمامی گروههای حیوانی (دام، طیور، آبزیان و زنبور عسل) قابل استفادهاند (آلن[13] و همکاران، 1998). کشور ایران با 11 اقلیم مختلف آب و هوایی و بیش از 7500 گونه گیاهی، بستر بسیار مناسبی برای دست یابی به گونههای با ارزش دارویی و نادر میباشد که میتوان نسبت به سازگار کردن و معرفی تعدادی از آن ها به عرصه زراعی اقدام نمود (عزیزی، 1384).
یک مطلب دیگر :
3-1-2 اهمیت کشت و تو لید گیاهان دارویی
نظر به اینکه با پیشرفتهای جدید علوم شیمی و داروسازی، مواد مؤثره لازم در معالجات پزشکی به صورت مصنوعات کارخانهای عرضه میشوند، برخی فکر میکنند با عرضه مواد مصنوع مذکور، از اهمیت گیاهان دارویی کاسته شده و دیگر به کشت و تولید آن ها نیازی نیست. ولی، آمار سالهای اخیر نشان میدهد که این تصور چندان صحیح نبوده و با وجود عرضه مصنوعی مشابه مواد مؤثره گیاهان دارویی به مردم، نه تنها از میزان کشت و تولید این گیاهان کاسته نشده، بلکه تولید و مصرف آنها افزایش نیز یافته است. در حال حاضر، یک سوم داروهای مورد استفاده بشر را داروهای با منشأ گیاهی تشکیل میدهند. بر اساس آمار سال 1994 فروش جهانی داروهای گیاهی بالغ بر 4/12 میلیارد دلار بوده است و در این رابطه، اروپا با حجم فروش 5/6 میلیارد دلار مقام اول را دارا بوده و آسیای شرقی با 3/2 میلیارد دلار، ژاپن با 1/2 میلیارد دلار و آمریکای شمالی با 5/1 میلیارد دلار در رتبههای بعدی قرار دارند. در بین کشورهای اروپایی، آلمان با 5/2 میلیارد دلار بیشترین سهم را داشته و پس از آلمان، فرانسه با حجم6/1 میلیارد دلار و ایتالیا با حجم 600 میلیون دلار در ردههای بعدی قرار دارند (گراند والد و باتل[14]،1996؛ هوسنو[15]، 1997).
4-1-2 دلایل رویکرد به گیاهان دارویی
در گذشته، گیاهان دارویی به عنوان منبع اصلی مواد شفا بخش، به طور وسیعی توسط مردم مورد استفاده قرار می گرفت. تا آنکه پس از به بازار آمدن داروهای شیمیایی، استفاده از مواد طبیعی مذکور به طور چشمگیری کاهش یافت (برناد[16]،1990). تهیه برخی از مواد مؤثره فعال که در صنایع دارویی اهمیت بسیاری دارند، به طور مصنوعی امکان پذیر نیست و تنها به صورت طبیعی از گیاهان مورد نظر قابل استخراج میباشند. این دسته از مواد یا به طور کلی ساختمان شیمیایی ناشناختهای دارند و یا به دلیل داشتن ساختمان شیمیایی به صورت پیچیده، تهیه آنها به صورت مصنوعی در صنایع داروسازی مشکل و مستلزم هزینه بسیار زیادی است (برناد، 2000). مواد دارویی مصنوعی به طور سریع اثر می بخشند و دارای یک تأثیر مشخص نیز میباشند ولی بیشتر آنها عوارض جانبی نامطلوبی بر بدن انسان بر جای می گذارند. در حالی که مواد دارویی حاصل از گیاهان با آنکه به تدریج تأثیر میبخشند، ولی اثرهای مفید جانبی داشته و فواید زیادی از نظر دوام سلامت بدن دارند (امید بیگی، 1376).
5-1-2 اجزاء تشکیل دهنده گیاهان دارویی
اجزاء تشکیل دهنده گیاهان دارویی گروه بسیار متنوعی از ترکیبات شیمیاییاند که از نظر قابلیت انحلال و پایداری تنوع بسیاری در آنها مشاهده میشود. این ترکیبات به شکل زیر ردهبندی میگردند روغنهای ثابت، چربیها، مومها، فنلها، تاننها، پروتئینها، آلکالوئیدها، هیدراتهای کربن، گلیکوزیدها، روغنهای فرار، رزینها و ترکیبات رزیندار (بیگم فقیر، 1384). دانش بشر هنوز برای آشکار کردن مواد شیمیایی موجود در گیاهان و خواص دارویی آنها راه طولانی در پیش دارد. تحقیقات اخیر در این زمینه سبب کشف بیش از پیش ترکیبات شیمیایی موجود در گیاهان و خواص دارویی آنها گردیده است. برخی از این ترکیبات خاصیت آنتی بیوتیکی دارند، گروهی سبب تحریک تولید آنزیمهای ضد سرطانی شده، دستهای دیگر با ترکیبات سرطانزا خاصی باند شده و موجب خنثی شدن آنها میشوند. گروهی نیز دارای اثرات آنتیاکسیدانی بوده و بدن را در برابر زیانهای ناشی از باقی ماندههای مولکولی که رادیکالهای آزاد نامیده شده و در فرایند پیری و ایجاد امراض نقش دارند، محافظت میکنند. (فاطمی، 1381).
[چهارشنبه 1399-08-07] [ 11:49:00 ب.ظ ]
|