فصـل سوم: مواد و روش ها

3-1. مراحل آزمایش‌های مزرعه‌ای.. 42

3-1-1. زمان و محل انجام آزمایش……………………………………………………………………. 42

3-2. روش پرورش و اجرای طرح تحقیق.. 42

3-3. تیمارهای آزمایشی.. 43

3-4. صفات مورد مطالعه. 44

3-5. جیره‌های آزمایشی.. 44

3-6. مدیریت و برنامه‌ی دوره‌ی پرورش… 46

3-6-1. تهیه و آماده‌سازی لوازم، تجهیزات پرورش و مواد خوراكی.. 46

3-6-2. آماده سازی سالن پرورش… 46

3-6-3. اقدامات اولیه پس از ورود جوجه‌ها به سالن.. 47

3-6-4. تغذیه با جیره‌های آزمایشی.. 47

3-6-5. دما، رطوبت و برنامه‌ی نوری.. 47

3-6-6. اندازه‌گیری صفات مورد مطالعه در دوره‌ی آزمایش… 48

3-7. عملکرد. 49

3-7-1. مصرف خوراک روزانه. 49

3-7-2. افزایش وزن روزانه. 49

3-7-3. ضریب تبدیل غذایی.. 49

3-8. نحوه‌ی اندازه‌گیری شاخص‌های اجزاء لاشه. 50

3-8-1. وزن نسبی لاشه. 50

3-8-2. وزن نسبی سینه. 50

3-8-3. وزن نسبی ران. 51

3-9. فراسنجه‌های خونی.. 52

3-9-1. کلسترول. 52

3-9-2. ‌تری گلیسیرید. 53

3-9-3.گلوکز………………………………………………………………………………………………… 53

3-9-4.پروتیین تام…………………………………………………………………………………………. .54

3-9-5.اوره………………………………………………………………………………………………….. 54

3-9-6.کلسیم……………………………………………………………………………………………….. .55

3-9-7.فسفر…………………………………………………………………………………………………. .55

3-10. مدل آماری وروش تجزیه آماری داده ها 55

3-10-1. مقایسه میانگین ها 56

فصل چهارم: نتایج

4-1. عملکرد. 58

4-1-1. افزایش وزن روزانه. 58

4-1-2. مصرف خوراک روزانه. 59

4-1-3. ضریب تبدیل غذایی.. 59

4-2. صفات لاشه. 61

4-3. فراسنجه‌های خونی.. 63

فصل پنجم: بحث و نتیجه گیری

5-1. عملکرد. 66

5-1-1. افزایش وزن روزانه. 66

یک مطلب دیگر :

5-1-2. مصرف خوراک روزانه. 67

5-1-3. ضریب تبدیل غذایی.. 68

5-1-4. صفات لاشه، راندمان لاشه. 69

5-1-5. فراسنجه‌های خونی.. 71

5-2. نتیجه گیری.. 75

5-3. پیشنهادات… 75

منابع. 76

فهرست جداول

جدول3-1. تركیب جیره‌ی پایه تیمارهای آزمایشی.. 45

جدول3-2.تغییرات درجه‌ی حرارت سالن در طول دوره‌ی پرورش………………………………. 48

جدول4-1.اثر مصرف شیکوریدین و پروبیوتیک پروتکسین بر افزایش وزن و مصرف خوراک  کل و ضریب تبدیل کل  بلدرچین ژاپنی…………………………………………………………………………………………………………… .60

جدول4-2.اثر مصرف شیکوریدین و پروبیوتیک پروتکسین بر وزن نسبی اجزای مختلف لاشه بلدرچین ژاپنی         62

جدول4-3. اثر  مصرف شیکوریدین و پروبیوتیک پروتکسین بر فراسنجه های خونی در بلدرچین ژاپنی  69

چکیده

در این تحقیق به منظور بررسی اثر استفاده از شیکوریدین به همراه پروتکسین بر عملکرد و برخی فراسنجه های خونی در بلدرچین ژاپنی از تعداد 240 قطعه بلدرچین هفت روزه در قالب طرح کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل 2×4 با 8 تیمار و3 تکرار برای هر تیمار) 10 قطعه  بلدرچین( در هر تکرار استفاده گردید. تیمارهای مورد مطالعه در این آزمایش شامل تیمار شاهد، 4 سطح پودر شیکوریدین (0، 100، 200 و 300 میلی گرم در کیلو گرم جیره) و 2 سطح پروتکسین(0 و100میلی گرم در کیلو گرم) بودند.در این آزمایش  میانگین افزایش وزن روزانه، مصرف خوراک روزانه، ضریب تبدیل غذایی، وزن زنده نهایی، وزن نسبی لاشه‌ ، وزن سینه، ران، سنگدان، كبد و فراسنجه‌های سرمی خون از قبیل کلسترول،‌ تری گلیسرید، پروتئین تام، اچ دی ال، آلبومین، کلسیم، فسفر و اسید اوریک  خون اندازه گیری گردید. نتایج نشان داد با افزایش سطوح مصرف شیکوریدین و پروتکسین سبب افزایش وزن کل شد. هم چنین افزایش سطوح مصرف شیکوریدین و پروتکسین سبب افزایش مصرف خوراک شد. استفاده از شیکوریدین و پروتکسین میزان ضریب تبدیل غذایی در هر دوره کاهش یافت. افزایش مصرف سطوح شیکوریدین سبب کاهش ضریب تبدیل غذایی گردید. نتایج نشان داد درصد وزن زنده با مصرف شیکوریدین به طور معنی داری بالا رفت. اگرچه افزایش مصرف شیکوریدن و مصرف توام شیکوریدین و پروتکسین سبب افزایش وزن و درصد نسبی اندام های لاشه گردید ولی تفاوت های معنی دار در این خصوص مشاهده نشد. نتایج مطالعه حاضر در خصوص تاثیر سطوح مختلف شیکوریدین و پروتكسین بر فراسنجه‌های خونی نشان داد که بیشترین اچ دی ال سرم خون مربوط به جیره حاوی 300 میلی گرم در کیلوگرم شیکوریدین  بود. نتایج نشان داد تفاوت های معنی‌داری در خصوص میزان کلسترول و تری گلیسیرید سرم خون بین تیمارهای دریافت كننده سطوح مختلف شیکوریدین  و شاهد وجود دارد. در سایرفراسنجه‌های خونی (فسفر، کلسیم، اسید اوریک، پروتیین ،آلبومین)تفاوت معنی‌دار بین گروه شاهد و گروه های دریافت‌ کننده شیکوریدین و پروتکسین مشاهده نشد. نتایج این تحقیق نشان داد استفاده از شیکوریدین و پروتکسین در جیره بلدرچین های ژاپنی سبب ایجاد اثرات مفید روی عملکرد وفراسنجه های خونی آن ها شد.

مقدمه

نقش فرآورده های دامی در زندگی انسانی

شکی نیست که پیشرفت همه جانبه بستگی به سلامت روحی و جسمی افراد آن جامعه دارد، و لازمه این سلامت در درجه اول، غذای کافی و کامل است و در میان مواد غذایی مختلف آنچه پیش از هر ماده دیگری مورد نیاز روزانه انسان است، پروتیین به ویژه نوع حیوانی آن است. در اغلب دنیا از جمله در ایران کمبود و فقر پروتیین حیوانی وجود دارد،آمار به خوبی نشان می‌دهند که میزان پروتیین دریافت شده توسط هر فرد ایرانی در روز با مقدار واقعی نیاز بدن آن فرد تفاوت زیادی دارد و این منجر به ایجاد صدمات جسمی و روانی به افراد می‌شود (پوررضا، 1384).

با افزایش نیاز به پروتیین در جامعه، رقابت هر چه بیشتری ممکن است بین انسان و دام ایجاد گردد و اگر قرار باشد دام‌ها در چنین رقابتی در آینده موفق باشند باید همه تلاش‌ها را برای تولید دام‌ها با بازده بالاتر به کار گرفت. پروتیین حیوانی به لحاظ دارا بودن تمام اسید های آمینه مورد نیاز بدن انسان و هضم راحت‌تر به همان اندازه ای که ضروری است، نسبت به پروتیین گیاهی هم برتری دارد (پوررضا،1384 و زرگری، 1370).

در این راستا بلدرچین كه یك پرنده ی اهلی شده به دست انسان است، در برخی نقاط دنیا به صورت صنعتی به منظور استفاده از گوشت و تخم آن پرورش داده می شود. به ویژه مواد مغذی موجود در گوشت بلدرچین به مقادیر قابل توجهی بیش از گوشت جوجه ی گوشتی است كه اهمیت پرورش را آشكارتر می كند، به عنوان مثال آهن بیش از 4 برابر، فسفر نزدیك به 2 برابر، روی 2 برابر و مس موجود در آن بیش از 10 برابر می باشند. بلدرچین ژاپنی نژادی است كه برای تولید گوشت و تخم پرورش داده می شود و اهمیت نسبی این دو محصول بین كشورها متفاوت است (ولی، 1388).