در ادامه مطلب می توانید تکه هایی از ابتدای این پایان نامه را بخوانید

 

و در صورت نیاز به متن کامل آن می توانید از لینک پرداخت و دانلود آنی برای خرید این پایان نامه اقدام نمائید.

 

دانشگاه آزاد اسلامی واحد  دامغان

مقالات و پایان نامه ارشد

 

 

پایان نامه کارشناسی ارشد رشته پزشکی

 

با موضوع:

 

بیماری قلبی و عروقی

برای رعایت حریم خصوصی نام نگارنده درج نمی شود

تکه هایی از متن به عنوان نمونه : (ممکن است هنگام انتقال از فایل اصلی به داخل سایت بعضی متون به هم بریزد یا بعضی نمادها و اشکال درج نشود ولی در فایل

یک مطلب دیگر :

 

دانلود پایان نامه حقوق در مورد مسئولیت کیفری

 دانلودی همه چیز مرتب و کامل است)

چکیده

هدف پژوهش: در حال حاضر پروتئین واکنشی C و فیبرینوژن به عنوان شاخص های پیشگوی بیماری قلبی مورد توجه می باشند. اگرچه نوع ورزش ممکن است، سطوح پروتئین واکنشی Cو فیبرینوژن را تحت تاثیر قرار دهد، اما مطالعات اندکی در این خصوص انجام شده است. لذا هدف از تحقیق حاضر مقایسه پاسخ فیبرینوژن و پروتئین واکنشی C به دو شیوه تمرینی حاد تداومی و تناوبی پرشدت در زنان غیرفعال بود. روش: 20 زن جوان غیرفعال بطور تصادفی به گروه های تمرین تداومی و تناوبی پرشدت تقسیم شدند. گروه تداومی به مدت 40 دقیقه با شدت 60 تا 65 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی بر روی نوارگردن دویدند. گروه تناوبی هم 36 دقیقه روی تریدمیل با ست های متناوبی از 1 دقیقه دویدن با شدت 90 تا 95 حداکثر اکسیژن مصرفی و 3 دقیقه دویدن با شدت 50% حداکثر اکسیژن دویدند. پس از 12 تا 14 ساعت ناشتایی شبانه، نمونه های خونی در قبل، بلافاصله و یک ساعت پس از تمرین گرفته شد. از آزمون انالیز واریانس با اندازه گیری تکراری و آزمون t زوجی برای مقایسه برون و درون گروهی متغیر های تمرین استفاده شد(05/0˂P). نتایج: هر دونوع تمرین حاد منجر به افزایش معنی دار در سطوح پروتئین واکنشی C و لیپوپروتئین پرچگال و کاهش معنی دار سطوح تری گلیسرید شدند که این تغییرات پس از یک ساعت ریکاوری به طور معنی داری برعکس شد. پاسخ کلسترول تام و لیپوپروتئین کم چگال متعاقب هر دو نوع تمرین حاد تغییری نیافت.بعلاوه سطوح فیبرینوژن در گروه تداومی بلافاصله پس از تمرین افزایش معنی داری یافت و متعاقب یک ساعت ریکاوری در سطوحی بالاتر از پایه باقی ماند. اما در گروه تناوبی در مرحله بلافاصله پس از تمرین، سطوح فیبرینوژن تغییری نیافت و میزان آن پایین تر از گروه تداومی بود. این نتایج بیانگر پاسخ مشابه پروتئین واکنشی C و نیمرخ لیپیدی متعاقب یک جلسه تمرین تداومی با شدت متوسط و تناوبی پر سرعت بود، اما تمرینات تداومی حاد ممکن است منجر به القا افزایش ملایم سطوح فیبرینوژن در مقایسه با تمرینات تناوبی حاد شود.

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...