چکیده:
در این پژوهش، استفاده از ضایعات چای به عنوان جاذب ارزان قیمت و فراوان، جهت استخراج منگنز از نمونههای غذایی مورد بررسی قرار گرفته است. با استفاده از اسید استیک 5 مولار منگنز از نمونههای غذایی استخراج و با اضافه کردن مقدار کمی از ضایعات چای به عنوان جاذب، منگنز آن استخراج شد. سپس با اسید نیتریک به عنوان حلال شوینده واجذب منگنز صورت گرفت. از طیف سنجی جذب اتمی شعله(FAAS) جهت تعیین مقدار یون منگنز استفاده شد. شبکه مصنوعی عصبی (ANN) جهت مدل سازی و بهینه سازی فرآیند استخراج مورد استفاده قرار گرفت. عوامل مؤثر بر استخراج از قبیل pH، مقدار جاذب، زمان استخراج و غلظت شوینده برای شویش منگنز از
جاذب، پارامترهای ورودی بوده و پس از آموزش پس انتشار خطا (BP)، مدل ANN قادر به پیش بینی راندمان استخراج منگنز با یک تابع انتقال تانژانت سیگموئید در لایه پنهان و تابع انتقال خطی در لایه خروجی بود. حد تشخیص برای منگنز ng.g-16/0 بدست آمد. سپس از این روش تحت شرایط بهینه، برای تعیین مقدار منگنز در نمونههای حقیقی استفاده گردید.
فصل اول: مقدمه
1-1- مقدمه
فلزات سنگین به دو طبقه فلزات واسطه و شبه فلزات تقسیم بندی میشوند. فلزات واسطه برای عامل زیستی اعضاء در غلظتهای پائین ضروری بوده و در غلظتهای بالا سمی هستند (الصاق،1390).
اندازهگیری و تعیین دقیق یونهای فلزی در مقادیر ناچیز در نمونههای گوناگون محیطی، آبی، غذایی و بیولوژیکی بخاطر نقش مهم آنها در زندگی امروز بشر از مهمترین اهداف شیمیدانان تجزیه، به شمار میرود. جایی که مرز بین ضروری بودن میزان یونهای فلزی و میزان مضر بودن آنها بسیار محدود است، یونهای فلزات واسطه باید با دقت و نیز صحت تجزیهای مورد نیاز، به منظور جلوگیری از ایجاد خسارات زیان بار مورد ارزیابی واقع شوند (Afkhami et al., 2011). یکی از زمینههایی که امروزه بسیاری از تحقیقات، بویژه در حیطهی انواع سرطانها مورد توجه قرار گرفته است، بررسی نقش عناصر کمیاب در ایجاد و پیشرفت بیماریهای سرطانی است (مزدک و همکاران،
یک مطلب دیگر :
چگونه با خیانت همسر برخورد کنیم؟
1387).
بر این اساس، اندازهگیری فلزات در غلظتهایی در حد میکرو و نانو (فلزات ناچیز)، در بسیاری از زمینهها از قبیل تشخیص پزشکی، سم شناسی، کنترل آلودگی محیط زیست، کنترل کیفی مواد با خلوص بالا، اکتشافات زمین شناختی و غیره بسیار حائز اهمیت میباشد (Goswami and Singh, 2002).
2-1- فلزات سنگین
در جدول تناوبی، به فلزات گروه 3 تا 16 در تناوب 4 و بعد از آن فلزات سنگین میگویند فلزات سنگین ترکیبات معدنی هستند که وزن مخصوص آنها 4 تا 5 برابر وزن مخصوص آب و نیز اوربیتال D آنها در حال پرشدن است. بسیاری از این عناصر نه تنها برای موجودات و انسان ضروری نیستند، بلکه دارای خاصیت بسیار سمی نیز هستند. ارگانیسمهای زنده به مقادیر بسیار کمی از بعضی فلزات سنگین برای رشد و بقا نیاز دارند که به اصطلاح به آنها عناصر جزئی گفته میشود. عناصر جزیی[1] به دو گروه تقسیم میشوند . گروه اول عناصری مانند کبالت، کروم، مس، آهن، منگنز، مولیبدن، سلنیوم و روی هستند که برای زندگی انسان ضروری میباشند و گروه دوم عناصری که دارای خواص سمی بالقوه برای انسان هستند مثل نقره، آلومینیم، آرسنیک، کادمیوم، جیوه، سرب و نیکل. البته وجود عناصر غیرضروری و سمی در آب در مقادیر ناچیز ، الزاماً نشاندهنده مخاطرهآمیز بودن آب نیست. همانطورکه عناصری مانند کبالت، کروم، آهن و سلنیوم که در مقادیر کم ضروری به شمار میروند، در غلظتهای بالا سمی هستند. ورود و تجمع فلزات سنگین به بدن انسان و موجودات زنده می تواند باعث اختلالات عصبی، بهم خوردن تعادل هورمونها، اختلالات تنفسی، آسیب به کبد، کلیه و مغز، آلرژی و آسم، کمخونی، اختلالات پوستی، ریزش مو، پوکی استخوان و در نهایت ایجاد سرطان شود. طبق مطالعات اپیدمیولوژیک بین ابتلا به بیماریهای قلبی، اختلالات کلیوی و انواع مختلف سرطانها با فلزات سنگین موجود در آب ارتباط وجود داشته است (میران زاده و همکاران، 1390).
3-1- منگنز و اهمیت اندازه گیری آن
موضوعات: بدون موضوع
لینک ثابت