وتدریس همكارانی مثل ،استفن بال،ریچارد بو،مارنی دیكسون، دیوید هالپین، مگ مگیور، جنی از گا،سامی پاور وجواف ویتی هستم – و همچنین به فكر همكاران مكتوب سیاست اجتماعی در دانشگاه آزاد- خصوصاً ،جان كلارك ،آلان كوچران ،گیل لویس واوجن مك لوین هستم.

همكاری بیشتری وجود داردكه باید بشناسیم كدام مستقیما تمركز این سخنرانی را تغذیه می كندواین كار من با همكاران آلان كاریب است. من وآلان اخیراً كتابی می نویسیم كه درجستجوی توسعه آن چیزی است كه ازنظر اخلاقی جامعه شناسی منعكس كننده آموزش می نامیم .از آلان سپاسگزارم كه به من اجازه دادتا كارپیوندی را برای اهداف این سخنرانی استخراج كنم.

بنابراین اكنون اجازه دهید جوهر اصلی سخنرانی را مشخص كنم.
جامعه شناسی آموزش علم سیاست وعلم اخلاق
جامعه شناسی آموزش موضوعی را رسیدگی می كندكه ازنظر اخلاقی اساسی وازنظر سیاسی برجسته هستند.
بعضی از مثالهای سوالات نمونه كه جامعه شناسان آموزشی می پرسند- وآن اینكه دانش آموزان ، با تكالیف خود دست به گریبان می شوند- این است:
در فرآیند سیاست
چه كسی سیاست آموزش را ایجادمی كند وچگونه آنرا می سازد؟
به صداهای چه كسانی گوش داده می شود وصدای چه كسی حاشیه ای می شود ویا نادیده گرفته می شود؟
مكانیزم هایی كه توسط بعضی از صداها شنیده می شوند ودیگران شنیده نمی شوند چه هستند؟
چگونه سیاست ها چالش انگیز با ثبت می شوند وبا چه نتایجی؟
براساس دسترسی وحصول

چگونه نابرابریهای حصول را درمدارس در رابطه با طبقه بندی های نژادی اجتماعی،طبقه یا جنس توضیح دهیم ؟

یک مطلب دیگر :

چگونه سیستم ها وفرآیندهای مدرسه،كالج یا انتخاب HE باسود متوسط دانش آموزان كلاس وضرركاری دانش آموزان كلاس كارمی كنند؟
براساس برنامه درسی
درمدارس چه دانشی با ارزش است؟
برای محتوای برنامه درسی چه كسی تصمیم می گیرد؟
چه منفعتی دارد؟
براساس فرهنگ وشخصیت
فرآیندهای مدرسه،زیر فرهنگ های گروه همتاوفرهنگ های خانگی وداخلی چه نقشی را درایجاد نابرابری ها درجامعه ایفا می كنند؟
مدرسه در ساخت شخصیت،چه مشاركتی دارد- چگونه خودمان را می بینیم وفكر می كنیم چه كسی هستیم؟
اینها سوالاتی هستندكه به طور واضح وصمیمی با سوالات اخلاقی وسیاسی محدود می شوند،مثل، خوبی وتوزیع قدرت ومسئولیت.اما درحالیكه چنین سوالاتی به طور عادی در فلسفه آموزش درنظرگرفته می شوند،به ندرت آنها به طور واضح درجامعه شناسی آموزش رسیدگی می شوند.
جامعه شناسان ،درارزیابی كارجامعه شناسان دیگر،تمایل دارند – به طور واضح درهر میزان- بر سختی توصیفی یا توضیحی تمركز كنندمثلا وقتی مقالاتی را بررسی می كنیم كه برای انتشار تسلیم شده اند،تمایل داریم سوالاتی مثل این را بپرسیم- چگونه جسم جامد شاهدی براین اساس است كه ادعاها ایجادمی شوند؟آیا تفسیرهای این مدرك موجه می باشند؟آیا تفسیرهای موجود نادیده گرفته شده اند؟آیا مولف قدردانی از موشكافی های فرآیندهایی را نشان می دهدكه توصیف می كند یا توضیح می دهد؟