1-3-       اهمیت مطالعه سیر در ایران

جنس آلیوم [7] شامل بیش از 700 گونه می‌باشد که از تعداد زیادی گیاهان چند‌ساله با اندام‌های ذخیره‌ای زیر‌زمینی تشکیل شده است. یکی از مراکز اصلی تکامل جنس آلیوم در منطقه ایران و تورانی می‌باشد (کافی و همکاران، 1390). ایران از لحاظ کشت و مصرف سیر قدمت طولانی دارد (بقالیان و همکاران، 1383). این گیاه هم در صنایع غذایی به عنوان چاشنی و افزودنی، هم به عنوان سبزی و هم به عنوان گیاه دارویی مورد استفاده قرار می‌گیرد. با توجه به اثرات سوء ناشی از مصرف داروهای شیمیایی در سال‌های اخیر توجه زیادی به كشت گیاهان دارویی شده كه با افزایش مصرف آن‌ها نیاز به توسعه كشت، مدیریت و برنامه‌ریزی صحیح می‌باشد (امیر‌مرادی و رضوانی مقدم، 1390). سیر[8] گیاهی ا‌ست که قرن‌ها اهمیت ویژه‌ای را از لحاظ غذایی و دارویی در زندگی انسان‌ها دارا بوده است و بر اساس خصوصیات و اثرات متفاوت آن، به عنوان یک ماده غذایی بازدارنده از بیماری‌ها در نظر گرفته می‌شود. از جمله اثرات درمانی آن می‌توان به خصوصیات ضد‌انعقاد خون، ضد‌فشار خون، ضد‌میکروبی، پایین‌آورنده قند خون اشاره کرد (بوزین و همکاران[9]، 2008). از دیگر خواص دارویی آن می‌توان عرق‌آور، خلط‌آور، ضد‌اسپاسم، ضد‌عفونی‌کننده، ضد‌ویروس را نام برد (نیوال و همکاران[10]، 1996). سیر گیاهی یک‌ساله است که می‌تواند ارتفاعی تا 75-90 سانتی‌متر داشته باشد و در مناطق خشک و معتدل و در فصل زمستان‌ رشد می‌کند (بیدشکی و آروین[11]، 2010). سیر گیاهی ا‌ست که مقاومت زیادی به سرما داشته و می‌تواند دوره‌های طولانی سرمای زیر صفر را تحمل

 کند، به همین دلیل در مناطق معتدله کشت پاییزه این محصول متداول بوده و حتی گزارش‌هایی مبنی بر بیشتر بودن عملکرد کشت پاییزه سیر نسبت به کشت بهاره در

یک مطلب دیگر :

شرایط اثر بخشی تبلیغات،پایان نامه تبلیغات آنلاین

 این مناطق ارائه شده است (اورلوسکی و همکاران[12]، 1994).

یک سیرچه با وزنی در حدود 3 تا 4 گرم به طور متوسط حاوی یک گرم کربوهیدرات، 2/0 گرم پروتئین، 05/0 گرم فیبر، 01/0 گرم چربی، ویتامین‌های A ,B1 ,B2 ,B3 ,C و آب می‌باشد. تمام اثر بخشی یا خاصیت دارویی سیر به ترکیبات متعدد گوگردی در آن بستگی دارد و میزان این مواد در ارقام و اکوتیپ‌های سیر علاوه بر ویژگی‌های ژنتیکی رقم به شرایط آب و هوایی بستگی دارد (رحمانی‌قبادی، 1379). سیر گیاهی‌ست عقیم و به‌طور طبیعی فقط از راه غیر‌جنسی، یعنی کشت سیر‌چه‌ها (حبه‌ها)، قابل تکثیر می‌باشد. کشت و تکثیر متوالی این گیاه در نقاط مختلف جهان و در طی سالیان متمادی باعث پیدایش اکوتیپ‌های متعددی شده است که از لحاظ موفولوژیکی و بیوشیمیایی تفاوت‌های قابل توجهی دارند. از این تنوع می‌توان جهت انتخاب و اصلاح ارقامی با توانایی بهینه و متناسب با نیاز‌های صنعتی و محیطی بهره جست (بقالیان و همکاران، 1383). افزایش در عملکرد و بهبود کیفیت سوخ‌های سیر معمولا به عوامل متعددی وابسته است که از طریق مرحله رشد، بهبود عوامل زراعی به‌خصوص به‌کارگیری مقادیر مطلوب مواد مغذی و مقادیر رطوبت خاک بر رشد گیاه موثر می‌باشد (السیداحمد و همکاران[13]، 2009).

گزارشات متعددی وجود دارد که نشان‌دهنده ارتباط مستقیم بین عملکرد و مشخصات سوخ و رطوبت قابل دسترس برای گیاه می‌باشد (هانسون و همکاران[14]، _a2003؛ ارتگا و همکاران[15]، 2004).

سیر در مراحل میانی و نهایی رشد حساس به کمبود آب است (هانسون و همکاران[16]، _b2003). یکی از مشکلاتی که کشاورزان در برخی از مناطق در رابطه با زراعت سیر با آن مواجه هستند، راندمان تولید و عملکرد بسیار پایین آن می‌باشد. انتخاب اندازه نا‌مناسب سیرچه‌ها و نا‌مرغوب بودن آن‌ها برای کاشت باعث تولید سوخ‌هایی با اندازه‌های غیر‌یکنواخت می‌شود که بازار پسندی لازم را جهت صادرات ندارند (نصرتی، 1383). از عوامل مهم و اثر‌گذار بر روی اندازه سوخ‌ها و یکنواختی آن‌ها، تراکم مطلوب در کاشت می‌باشد.