تاریخچه مختصر ساز نی                                                                            14

نوازندگان نی در دوره قاجار                                                                        19

بخش سوم

آوانگاری تعدادی از نواخته‎های نی نوازان قاجار                           26

عراق ماهور، صفدرخان                                                                             27

آواز بیات ترک، نائب اسدالله                                                                        29

تصنیف گیلکی و رنگ، نائب اسدالله                                                               31

آواز بیداد، نائب اسدالله                                                                             33

رنگ فرح، اکبرخان                                                                                  34

آواز اصفهان، نائب اسدالله                                                                           37

آواز دشتی، نائب اسدالله                                                                            38

یک مطلب دیگر :

آواز اکبرخان                                                                                         39

تصنیف بیداد، نایب اسدالله                                                                         40

نتیجه گیری                                                                                                              42

منابع                                                                                                                         45

ضمائم                                                                                                                       46

چکیده انگلیسی                                                                                                       46

عنوان انگلیسی                                                                                                        47

مقدمه

وضعیت ساز نی و نی‎نوازان در دوران قاجار

دراین دوره به‏علت رواج شریعت گرایی، موسیقی تحریم شد و دانستن ساز و آواز با لهو ولعب به صورت جدی مطرح شد. این تحریم تا زمان قاجاریه ادامه داشت که اهالی و دوستداران موسیقی با مشکلات زیادی روبرو بودند اما همین که در این دوره و حتی دوره قاجاریه از اهل موسیقی به عنوان عَمَله طرب یاد می‎شود، بیانگر آن است که موسیقی با نگاه عیش و طرب دیده می‎شد و جنبه‎های هنری آن مورد توجه نبود. در نزد عوام و در صحنه اجتماعی که تحت تأثیر علمای دینی قرار داشتند موسیقی چندان مقامی نداشت و تقریباً به صورت مخفیانه دنبال می‎شد. جعفر شهری در کتاب تاریخ اجتماعی تهران در قرن سیزدهم می‎گوید: