2-6-1- مطالعات خارجی…………………………………………………………………………………… 25
2-6-2- مطالعات داخلی…………………………………………………………………………………….. 29
فصل سوم: روش تحقیق
۳-۱- مقدمه…………………………………………………………………………………………………….. 33
۳-۲- روش تحقیق…………………………………………………………………………………………….. 33
۳-۳- جامعه آماری و حجم نمونه…………………………………………………………………………. 33
۳-۴- ابزار اندازهگیری……………………………………………………………………………………….. 33
۳-۵- تجزیهآماری…………………………………………………………………………………………….. 34
۳-۶- اندازهگیری کارایی به روش تحلیل فراگیر دادهها (DEA)…………………………………….. 34
3-6-1- مدل بازدهی ثابت نسبت به مقیاس (CRS)…………………………………………………….. 37
3-6-2- عامل تولید و محصول اضافی (مازاد)……………………………………………………………. 38
3-6-3- مجموعه مرجع………………………………………………………………………………………. 41
3-6-4- مدل بازدهی متغیر نسبت به مقیاس (VRS)…………………………………………………….. 42
3-6-5- مدل حداکثرسازی محصول………………………………………………………………………. 44
3-6-6- اطلاعات قیمتی و کارایی تخصیصی……………………………………………………………. 46
3-6-7- روش حداقل سازی هزینه…………………………………………………………………………. 46
3-6-8- روش حداکثرسازی درآمد……………………………………………………………………….. 47
3-6-9- تحلیل نموداری روش DEA……………………………………………………………………..
3-6-10- نکاتی در ارتباط با استفاده از روش DEA…………………………………………………….
3-6-11- برخی مزایا و اشکالات روش DEA…………………………………………………………….
۳-۷- داده و اطلاعات………………………………………………………………………………………. 50
فصل چهارم: تجزیه و تحلیل نتایج
۴-۱- مقدمه…………………………………………………………………………………………………….. 5۳
۴-۲- نتایج توصیفی…………………………………………………………………………………………… 5۳
4-2-1- توزیع فراوانی نسبی جنسیت مدیر عاملهای واحدهای کنسانتره…………………………… 5۳
4-2-2- توزیع فراوانی نسبی سن مدیر عاملهای واحدهای کنسانتره……………………………….. 5۴
4-2-3- توزیع فراوانی نسبی تحصیلات مدیر عاملهای واحدهای کنسانتره………………………. 5۴
4-2-4- توزیع فراوانی نسبی وضعیت تأهل مدیر عاملهای واحدهای کنسانتره……………………. 5۵
4-2-5- توزیع فراوانی نسبی وضعیت شغلی مدیر عاملهای واحدهای کنسانتره…………………… 5۵
4-2-6- توزیع فراوانی نسبی سابقه کاری مدیر عاملهای واحدهای کنسانتره……………………… 5۶
4-2-7- توزیع فراوانی نسبی تولید محصول دیگر به جز کنسانتره واحدهای کنسانتره…………… 5۷
4-2-8- وضعیت مالکیت واحدهای کنسانتره……………………………………………………………. 5۷
4-2-9- توزیع فراوانی نسبی میزان تولید انواع کنسانتره در 1392 در واحدهای کنسانتره……….. 5۸
4-2-10- توزیع فراوانی نسبی میزان استفاده از مواد نگهدارنده در واحدهای کنسانتره…………… 5۸
4-2-11- توزیع فراوانی نسبی کیفیت میوههای استفاده شده در واحدهای کنسانتره……………… ۵۹
4-2-12- توزیع فراوانی نسبی وضعیت صادرات در واحدهای کنسانتره……………………………. ۵۹
4-2-13- توزیع فراوانی نسبی میزان فروش محصول در صورت تحریم در واحدهای کنسانتره… 6۰
4-2-14- توزیع فراوانی نسبی تأثیر اثرات جوی بر کیفیت محصول در واحدهای کنسانتره…….. 6۱
4-2-15- توزیع فراوانی نسبی تأثیر اثرات جوی بر قیمت محصول در واحدهای کنسانتره……… 6۱
۴-۳- نتایج برآورد انواع کارایی……………………………………………………………………………. 6۲
۴-۳-۱- محاسبه کارایی فنی و شناسایی واحدهای مرجع واحدهای کنسانتره …………………….. 6۲
۴-۳-۲- محاسبه انواع کارایی واحدهای کنسانتره بر اساس مدل بازدهی ثابت نسبت به مقیاس.. 6۴
۴-۳-۳- محاسبه انواع کارایی واحدهای کنسانتره بر اساس مدل بازدهی متغیر نسبت به مقیاس . 6۶
۴-۳-۴- نتایج حاصل از برآورد کارایی فنی و مقیاس در وضعیت بازدهی متغیر نسبت به مقیاس…… 7۰
فصل پنجم: نتیجه گیری و پیشنهاد ها
۵-۱- مقدمه…………………………………………………………………………………………………….. 7۵
یک مطلب دیگر :
۵-۲- نتیجهگیری………………………………………………………………………………………………. 7۵
۵-۳- پیشنهادها………………………………………………………………………………………………… 7۸
۵-۴- پیشنهادهای پژوهشی………………………………………………………………………………….. ۷۹
منابع………………………………………………………………………………………………………………. 8۰
ضمائم……………………………………………………………………………………………………………. 8۶
ABSTRAC……………………………………………………………………………………………………
چکیده:
صنایع کنسانتره بخش مهمی از فرآیند تولید در بخش کشاورزی است که به کمک تکنولوژی، مازاد تولید را به ارزش افزوده تبدیل کرده و افزایش درآمد کشاورزان را در پی دارد. توسعه این صنایع با توجه به استفاده از امکانات و قابلیتهای موجود در روستاها، نقش مؤثری در توسعهی روستایی ایفا میکند. در این تحقیق به منظور بررسی کارایی فنی، تخصیصی و اقتصادی واحدهای کنسانتره در استان آذربایجان غربی با استفاده از رهیافت تحلیل پوششی دادهها صورت گرفت. دادهها و اطلاعات مورد نیاز از میان 14 واحد کنسانتره در استان آذربایجان غربی با استفاده از روش پرسشنامه و به طور مستقیم، در سال 1392 جمعآوری گردید. بر اساس نتایج به دست آمده مدل تحلیل پوششی دادهها با فرض بازدهی متغیر نسبت به مقیاس نشان میدهد که میانگین کاراییهای فنی، تخصیصی و اقتصادی 7/87، 59 و 8/52 درصد به دست آمد. شکاف بین کارآمدترین و ناکارآمدترین واحد کنسانتره استان از نظر کارایی فنی، تخصیصی و اقتصادی، 6/36، 6/85 و 8/86 درصد میباشد. همچنین با فرض بازدهی ثابت نسبت به مقیاس میانگین کارایی فنی، تخصیصی و اقتصادی واحدهای کنسانتره در استان آذربایجان غربی به ترتیب برابر با 8/75، 7/40 و 33 درصد به دست امد. شکاف بین کارآمدترین و ناکارآمدترین واحد کنسانتره استان از نظر کارایی فنی، تخصیصی و اقتصادی، 50 ، 7/89 و 4/88 درصد میباشد که نشاندهنده عدم کارایی تخصیصی و اقتصادی قابل ملاحظه در واحد کنسانتره استان است.
فصل اول: کلیات
1-1- مقدمه
بی تردید انسان در تمامی دوران زندگی خود همواره با مشکلی بنام محدودیت و کمیابی و مواجه بوده است. این محدودیت و کمیابی در تمامی زمینه ها از جمله عوامل تولید و به تبع آن کالاها و خدمات کاملا محسوس است. از این رو بشر برای زندگی چاره ای جز استفاده هر چه بهتر از امکانات موجود جهت دسترسی به تولید بیشتر و با کیفیت بالاتر ندارد. در دنیای ما آنچه که به روشنی پاسخگوی این نیاز می باشد، مفهوم بالقوه کارایی و بهره وری است. (ابریشمی و نیاکان، 1389).
در جهان کنونی میزان تقاضای کالا نسبت به عرضه آن، به دلایلی همچون افزایش جمعیت، افزایش سطح توقعات و انتظارات مردم جامعه و غیره به طور فزایندهای رو به افزایش است، این در حالی است که عدم تعادل در تولید و مصرف غذا در جهان و خصوصاً در کشورهای جهان سوم مسئله بسیار مهمی است که خطر وابستگی را هر چه بیشتر تشدید مینماید، به عبارتی استقلال سیاسی و اقتصادی این کشورها را تهدید میکند. چرا که استقلال در گرو قدرت تولید مواد غذایی میباشد. در این راستا حتی کشورهایی که به منابع طبیعی و انرژی خود متکی هستند نیز در تلاقی فرآیند افزایش جمعیت از یک سو، کاهش تولید و افزایش روز افزون قیمتها از سوی دیگر، امکانات خرید و تأمین غذای مورد نیاز را به تدریج از دست خواهند داد، مگر آنکه خود تولیدکننده مواد غذایی خویش بوده و از پتانسیلهای بالقوه به خوبی استفاده نمایند (رمضانی، 1388).
بررسی تاریخ و روند رشد کشورهای توسعه یافته و مقایسه آن با کشورهای در حال توسعه نشان می دهد که وجه تمایز و نقطه قوت این کشورها، استفاده بهینه از فرصت ها و امکاناتی است که در اختیار داشته اند. این مقایسه نشان می دهد که بررسی های مرتبط با بهرهوری و کارآیی در جهت تحلیل وضعیت کنونی اقتصادی و صنعتی کشورهای مختلف و ارائه راه کارهای مؤثر در جهت رفع عقبماندگی، تا چه حد حائز اهمیت است. بیشتر کشورهایی که در سال اخیر رشد اقتصادی چشمگیری داشتهاند، این رشد را عمدتا” از طریق افزایش کارآیی و بهره وری عوامل تولید به دست آوردهاند، به طوری که سهم سرمایهگذاری جدید در این رشد در مقایسه با نقش افزایش کارآیی و بهرهوری اندک بوده است (ابریشمی و نیاکان، 1389).
امروزه یکی از مهمترین روشهای توسعه اشتغال و افزایش درآمد در مناطق روستایی، ایجاد و توسعه صنایع تبدیلی و تکمیلی در بخش کشاورزی است. این فرآیندها میتوانند دربرگیرنده تغییرات فیزیکی، شیمیایی، نگهداری، بستهبندی و توزیع تولیدات کشاورزی باشد (وزارت جهاد کشاورزی، ۱۳۸۴).
صنعتی شدن کشاورزی و توسعه صنایع تبدیلی و تکمیلی بخش کشاورزی دارای ارتباط تنگاتنگی با یکدیگر هستند و در تعامل با یکدیگر میتوانند مجموعهای از صنایع را برای دستیابی به توسعه پایدار مناطق روستایی، معرفی کنند (UNIDO,2003).
بخش کشاورزی یکی از اساسی ترین پایه های استقلال هر کشور به شمار می رود و نقش مهمی در توسعه اقتصادی کشورها دارد. این نقش از نظر تأمین موادغذایی، ایجاد اشتغال، تأمین ارز درخور ملاحظه است و از این رو خودکفایی در زمینه محصولات کشاورزی همواره موردتوجه مدیران و برنامه ریزان بوده است. افزایش تولید محصولات کشاورزی می تواند از طریق افزایش کاربرد عوامل تولید (تا انتهای ناحیه دوم تولید)، تغییرات عمده تکنولوژی و یا بهبود کارآیی بهره بردارن صورت گیرد. افزایش کاربرد عوامل تولید و تغییرات عمده تکنولوژی با محدودیت هایی روبروست، از این رو در شرایط کنونی بهترین و عملی ترین راه افزایش تولید محصولات کشاورزی، بهبود کارآیی و بدست آوردن محصول بیشتر از مجموعه ثابتی از عوامل تولید است. (شفیعی و همکاران، 1385).
2-1- بیان مسأله
صنایع کنسانتره بخش مهمی از فرآیند تولید در بخش کشاورزی است که به کمک تکنولوژی، مازاد تولید را به ارزش افزوده تبدیل کرده و افزایش درآمد کشاورزان را در پی دارد. توسعه این صنایع با توجه به استفاده از امکانات و قابلیتهای موجود در روستاها، نقش مؤثری در توسعهی روستایی ایفا میکند.
افزایش کارآیی را میتوان به عنوان یک مکمل مناسب و بادوام برای مجموعهﻯ سیاستهایی که تولیدات داخلی را تشویق و حفاظت و هم چنین استفادهﻯ بهینه از منابع را ترویج میکند در نظر گرفت. کارآیی عامل بسیار مهمی در رشد بهرهوری منابع تولید به ویژه در اقتصاد کشاورزی کشورهای در حال توسعه مانند ایران است. این کشورها از یک طرف با فرصتهای محدود برای توسعه و پذیرش فنآوریهای جدیدتر مواجهاند و از سوی دیگر از فنآوریهای موجود نیز به طور کارا استفاده نمیکنند. بنابراین هر مطالعه در زمینهﻯ کارایی کشاورزان در تولید محصولات کشاورزی و کوشش در جهت بهبود کارایی آنها، بهرهوری عوامل تولید در کشاورزی را افزایش خواهد داد. با تجزیه و تحلیل کارآیی، از یک سو درجهﻯ موفقیت بهرهبرداران در استفادهﻯ بهینه از منابع مشخص میشود و از سوی دیگر امکان افزایش تولید محصولات با استفاده از مجموعهﻯ مشخصی از منابع و عوامل تولید مورد بررسی قرار میگیرد (حسن پور، ۱۳۷۶ ).
[چهارشنبه 1399-07-30] [ 10:40:00 ق.ظ ]
|