فصل دوم: چارچوب نظری

2-1- مقدمه. 16

2-2- نو واقع گرایی.. 16

2-3- مفروضه‌های نظریه نوواقع‌گرایی.. 18

2-3-1- امنیت ‌طلبی.. 18

2-3-2- الگو و فرایند تصمیم‌گیری.. 19

2-3-3- منافع و اهداف ملی.. 20

2-3-4- ساختار نظام بین الملل. 20

2-3-5- نوواقع گرایی و همکاری بین المللی.. 23

2-3-6- نوواقع گرایی و سیاست خارجی.. 25

2-4- لیبرالیسم. 25

2-5- نئولیبرالیسم. 27

2-6- نهادگرایی نئولیبرال. 29

2-7- ریشه ها 30

2-8- اصول. 31

2-9- نهادگرایی نئولیبرال و همکاری بین المللی.. 35

2-10- مقایسه نئورئالیسم و نئولیبرالیسم. 37

2-11- نوواقع گرایی و نئولیبرالیسم؛ تعامل و تقابل با ایران. 39

2-12- نتیجه گیری.. 41

فصل سوم: تعامل ایران و هند در سایه تحریم‌های بین المللی

3-1- مقدمه. 43

3-2- پیشینه روابط ایران و هند پس از استقلال هندوستان. 43

3-3- روابط ایران و هند پس از انقلاب اسلامی.. 46

3-4- زمینه‌های همکاری: 50

3-4-1- انرژی.. 51

3-4-2- تجارت و تکنولوژی.. 52

3-4-3- حوزه‌های تکنیکی.. 52

3-5- اصول سیاست خارجی جمهوری اسلامی‌ایران. 54

3-6- اهداف سیاست خارحی جمهوری اسلامی‌ایران. 54

3-7- اصول سیاست خارجی هند. 55

3-8- سیاست خارجی هند نسبت به ایران. 58

3-9- عرصه‌های تعامل ایران و هند: 61

3-10- همکاری‌های منطقه ای.. 61

3-11- نفی جهان تک قطبی: تغییر ساختار نظام بین الملل. 63

3-12- همکاری‌های اقتصادی: حوزه‌های انرژی، ترانزیت و فناوری.. 63

3-13- نتیجه گیری.. 66

یک مطلب دیگر :

فصل چهارم: تقابل ایران و هند در سایه تحریم‌های بین المللی

4-1- مقدمه. 68

4-2- تحریم‌ها علیه ایران. 68

4-3- تحریم‌های بین المللی: 68

4-4- تحریم‌های آمریکا 72

4-5- مناسبات هند و آمریکا 75

4-6- عرصه‌های تقابل ایران و هند. 78

4-6-1- تعاملات هند با غرب.. 78

4-6-2- هند و بازیگران منطقه ای.. 80

4-7- مسأله هسته ای ایران. 81

4-8- جایگاه ایران و هند در سیاست خارجی یکدیگر. 83

4-9- نتیجه گیری.. 86

فصل پنجم: نتیجه گیری

5-1- نتیجه‌گیری.. 88

منابع و مآخذ. 93

کتب.. 93

مقالات.. 95

منابع اینترنتی.. 97

چکیده

روابط ایران و هند در طول قرن‌ها رو به گسترش بوده است. دو کشور سال‌های متمادی، مرزهای مشترکی داشته اند و در عصر کنونی نیز روابط دو کشور بیشتر بر اساس واردات نفت خام ایران پیش می‌رود. در سال‌های بعد از 2000، مؤلفه ای که روابط دو کشو را تحت تأثیر قرار داده، بحث تحریم‌‌هایی  است که به خاطر پرونده هسته ای ایران، علیه این کشور اعمال شده است. در کنار مراودات اقتصادی که هند با ایران دارد،آمریکا نیز یکی از شرکای بزرگ تجاری هند محسوب می‌شود. هند همواره برای حفظ و ارتقای روابطش با آمریکا تلاش می‌کند. لذا سؤالی که به آن پاسخ گفته می‌شود، این است که تحریم‌های بین المللی چه تأثیری بر سیاست خارجی هند در قبال جمهوری اسلامی‌ایران داشته است؟ و در پاسخ گفته می‌شود که تحریم‌های بین المللی باعث اتخاذ سیاست محدودسازی روابط هند با جمهوری اسلامی ‌ایران در حوزه‌های مختلف سیاسی- اقتصادی شده است. علی رغم تعاملات دو کشور، تحریم‌ها علیه ایران، منجر به تقابلاتی نیز در سیاست‌های هند و ایران نسبت به یکدیگر شده است که در تحقیق آورده می‌شود.

واژه‌های کلیدی: هند، ایران، روابط، تحریم ها،آمریکا.

-1- مقدمه

• ایرانیان و هندیان هر دو از نژاد آریایی هستند و پیش از دوران مهاجرت بزرگ، دارای پیوندها ی گوناگونی بوده‌اند. پس از مهاجرت به هند و ایران روابط گسترده‌ای میان ایران و هند وجود داشته است. نزدیکی‌های زبانی و فرهنگی و نژادی از آن دوران دو تمدن ایرانی و هندی  را دارای  روابط پردامنه‌ای کرده بود؛ چنان چه گاه قلمرو ایران در دوران‌هایی چون داریوش بزرگ تا آن سوی سند ادامه داشت. این روابط در طول سده‌های بعد نیز ادامه داشته است. در دوران نوین نیز روابط رسمی‌ایران و هند پس از استقلال هند برقرار گردید. نخستین جرقه‌های آغاز روابط سیاسی دو کشور را باید در سال 1947 و حضور هیئت بلندپایه‌ی ایرانی در دهلی نو و اعلام علاقه‌مندی به کشور تازه استقلال‌یافته‌ی هند دانست. به عبارتی، روابط ایران و هند در مارس 1950، در مدت کوتاهی پس از استقلال هند، برقرار شد و دهلی نو و تهران پیمان دوستی‌ای با نام «صلح و دوستی ابدی» امضاء نمودند؛ اما از نظر سیاسی پس از آن و در عمل هر یک از دو کشور وارد ائتلاف‌های متضاد دوران جنگ سرد شدند و گسترش روابط دوجانبه را متوقف نمودند؛ یعنی عملاً ایران از طریق مشارکت در «پیمان بغداد و سنتو» روابط نزدیکی را با آمریکا و پاکستان برقرار نمود و هند هم به رغم خط‌ مشی عدم تعهد، در کنار شوروی قرار گرفت.