گفتار دوم: مسئولیت مدنی سایر اشخاص مرتبط با مطبوعات………………………………………… 70
گفتار سوم: تعیین مسئول مدنی در فضای مطبوعاتی ……………………………………………………. 72
گفتار چهارم: نظریه‌های مسئولیت مدنی مطبوعاتی ………………………………………………………. 78
بند اول: نظریه‌ی مسئولیت شخصی ………………………………………………………………………. 78
بند دوم: نظریه‌ی مسئولیت جمعی یا تضامنی ………………………………………………………. 80
بند سوم: نظریه‌ی مسئولیت ترتیبی……………………………………………………………………….. 82
گفتار پنجم: روش‌های تقسیم مسئولیت مطبوعاتی………………………………………………………… 84
بند اول: روش تضامنی…………………………………………………………………………………………… 85
بند دوم: روش تساوی (بالسّویه)…………………………………………………………………………….. 88

بند سوم: روش میزان مداخله‌ی اسباب…………………………………………………………………… 89
بند چهارم: روش به نسبت درجه‌ی تقصیر …………………………………………………………….. 91
مبحث دوم: جبران خسارات مطبوعاتی …………………………………………………………………………….. 93
گفتار اول: بررسی صور مختلف خسارات در حوزه مطبوعات……………………………………………. 93
بند اول: خسارات فردی و جمعی…………………………………………………………………………… 94
بند دوم: خسارات مادی و معنوی…………………………………………………………………………… 94
گفتار دوم: روش‌های شایع جبران خسارات مطبوعاتی…………………………………………………… 95
بند اول: جبران خسارت از طریق وجه نقد یا پرداخت مادی ………………………………….. 97
بند دوم: جبران خسارت از طریق دادن حق پاسخ …………………………………………………. 102
بند سوم: جبران خسارت از طریق عذرخواهی و انتشار حكم در جراید ……………………. 106
نتیجه‌گیری…………………………………………………………………………………………………………………………….. 110

یک مطلب دیگر :

فهرست منابع و مآخذ…………………………………………………………………………………………………………….. 113
چکیده
مسئولیت گاهی ریشه‌ی قراردادی دارد و با نقض تعهد قراردادی ایجاد می‌شود و گاهی نیز ریشه‌ی غیرقراردادی یا خارج از قرارداد دارد، که قسم اخیر از مسئولیت با عناوین متفاوتی از جمله مسئولیت مدنی، ضمان قهری و الزامات خارج از قرارداد، به کار برده می‌شود که در حوزه‌ی مطبوعات، قسم دوم از مسئولیت از اهمیت خاصی برخوردار است، چرا که در این زمینه با ابهامات و نواقص بسیاری از لحاظ منابع قانونی و کارهای علمی و پژوهشی روبرو هستیم. در رابطه با مباحث مبانی مسئولیت مدنی، نظریات متفاوتی بیان شده است که عبارتند از: نظریه‌ی تقصیر، نظریه‌ی خطر، نظریه‌ی تضمین حق، نظریه‌ی مختلط و نظریه‌ی واسط که مهم‌ترین آنها سه نظریه‌ی اول است و سؤال اصلی و کلیدی که در رابطه با این موضوع مطرح است این است که کدام یک از نظریات مذکور را بایستی به عنوان مبنای مسئولیت مدنی مطبوعاتی در نظر گرفت؟ که بایستی بر اساس قوانین و مقررات حقوقی موجود در این رابطه و شرایط و ضوابط مطبوعات و اعضای مطبوعاتی بررسی و تعیین گردد. دست‌اندرکاران مطبوعاتی (که ممکن است اعضای ثابت و دائمی مطبوعات باشند، که در اصطلاح روزنامه‌نگاران نامیده می‌شوند و یا سایر اشخاص مرتبط با مطبوعات، که به طور موقتی، فعالیتی را از طریق مطبوعات اعمال می‌نمایند)، از توانایی زیادی در نادیده گرفتن حقوق مردم و ورود ضرر به آنان برخوردارند که بایستی با وضع قوانین و مقررات متناسب با شرایط حال حاضر و انجام کارهای علمی و پژوهشی و ایجاد اصول حقوقی، از این توانایی کاست و حقوق افراد جامعه را حفظ نمود و یا در صورت ورود ضرر، بتوان مسئول واقعی و مستحق جبران را با در نظر گرفتن مبنای مسئولیت مطبوعاتی تعیین و با بررسی روش‌های جبران، روشی مناسب با نوع خسارت در حوزه‌ی مطبوعات و میزان زیان‌های وارده، برگزید تا در حدّ امکان خسارات وارده ترمیم شود و از سوی دیگر نیز، بایستی به حقوق و آزادی‌های مطبوعات توجه داشت تا بتوانند با اعمال حقوق و اختیارات خود و عدم هرگونه اخلال در عملکردشان، به وظایف و تکالیف خطیر خود بپردازند. اکثریت خسارات مطبوعاتی از نوع خسارات معنوی هستند که بایستی روش‌های خاصی را برای جبران آنها برگزید که عبارتند از: دادن حق پاسخ، عذرخواهی، انتشار حکم در جراید و پرداخت مادی،‌ که با توجه به میزان خسارات و شرایط آن می‌توان از تمامی و یا بعضی از آنها استفاده نمود.

واژه‌های كلیدی: 1- مسئولیت مدنی 2- روزنامه‌نگاران 3- فعالیت‌های مطبوعاتی 4- جبران خسارات معنوی