3-1-1-3-1-1- ایراد‌های نظریه‌ی تقصیر شخصی.. 23
3-1-1-3-1-2- راهکارها – رفع عیب از نظریه. 24
3-1-1-3-2- احیای نظریه‌ی تقصیر با تبیین مفهوم جدیدی از تقصیر (تقصیر نوعی) 24
3-1-1-3-3- تفاوت مسئولیت شخصی و مسئولیت نوعی.. 25
3-1-2- نظریه خطر. 25
3-1-2-1- مفهوم نظریه خطر. 25
3-1-2-2- اقسام نظریه. 26
3-1-2-2-1- نظریه‌ی خطر در برابر انتفاع  مادی.. 27
3-1-2-2-2- نظریه‌ی خطرهای ایجاد شده 27
3-1-2-2-3- نظریه‌ی خطر نامتعارف… 28
3-1-3- نظریه‌ی تضمین حق.. 28
3-4-1- نظریه‌های مختلط.. 30
3-1-4-1- عدم کارایی مطلق نظریه‌ی تقصیر یا خطر- لزوم استفاده از هر دو. 30
3-1-4-2- راهکارها 30
3-2- مبانی مسئولیت مدنی در حقوق ایران. 30

3-2-1- مسئولیت‌های مبتنی بر تقصیر- برخی از مصداق‌های قاعده 30
3-2-1-1- مفهوم تقصیر. 30
3-2-1-2- انواع تقصیر. 31
3-2-1-2-1 درجه‌ی تقصیر. 31
3-2-1-2-2- تقصیر با فعل مثبت (تعدی) و تقصیر در خودداری (ترک فعل) 32
3-2-1-2-3- تقصیر قراردادی و بدون قرارداد. 32
3-2-1-2-4-  تقصیر غیر عمدی و تقصیر به عمد. 33
3-2-1-2-5- تقصیر اخلاقی و تقصیر حقوقی (تقصیرکیفری، مدنی،اداری و عرفی) 33
3-2-1-2-6- تقصیر شخصی ونوعی.. 33
3-2-1-2-7-  تقصیر خاص و مرتبط با حرفه. 34
3-2-2- وحدت یا تعدد مبنای مسئولیت در حقوق ایران. 35
فصل چهارم: مسئولیت مدنی پزشکان و پیراپزشکان
4-1- دیدگاه اسلام در برابر پزشکان. 38
4-2- ماهیت حقوقی مسئولیت پزشکی.. 40
4-3- امکان وجود عقد بین بیمار و طبیب… 40
4-4- عقدی یا قهری بودن ضمان طبیب… 43
4-5- نوع عقد. 43
4-6- ارکان سه گانه مسئولیت پزشک… 43
4-7- مسئولیت مدنی پزشک… 47
4-8- بررسی دیدگاه‌های فقها 50
4-9- تحلیل مواد 319، 320 و 321 قانون مجازات اسلامی 1375. 52
4-10- بررسی قانون مجازات خودداری از کمک به مصدومین و رفع مخاطرات جانی.. 53
‌ 4-10-1- ماده واحده قانون مجازات خودداری از کمک به مصدومین و رفع مخاطرات جانی: 53
4-11- مبنای تقصیر در قانون جدید مجازات اسلامی.. 54
4-12- رسیدگی به تخلفات و جرائم پزشکی.. 55
4-13- مجازات‌های انتظامی مقرر در قانون تشکیل نظام پزشکی.. 56
4-14- اُتانازی.. 56
4-14-1- بررسی اُتانازی در حقوق ایران. 56
4-14-2- تأثیر بحث اُتانازی  در مسئولیت مدنی پزشکان. 59
4-15- شرایط عدم مسئولیت پزشکی.. 59

یک مطلب دیگر :

4-15-1- اجازه‌ی قانونگذار. 59
4-15-2- قصد درمان. 60
4-15-3- مشروعیت اعمال پزشکی.. 60
4-15-4- رعایت موازین پزشکی.. 60
4-15-5- رضایت بیمار. 60
4-15-6- اخذ برائت… 61
4-16- بررسی مسأله‌ی برائت… 61
4-17- روش‌های جبران خسارت در مسئولیت مدنی.. 65
4-17-1- جبران عینی.. 65
4-17-2- جبران بدلی.. 66
فصل پنجم: بحث و نتیجه گیری
5-1- یافته‌های تحقیق.. 68
5-2- اشکال وارده بر نظام پزشکی.. 70
5-3- شرح قانون مسئولیت مدنی.. 71
فهرست منابع. 74

چکیده

مسئولیت مدنی پزشکی، از دو جهت قابل بررسی است، زیرا تعهدی که پزشک در برابر بیمار دارد، دارای دو جنبه است: از یک سو پزشک متعهد است، تلاش نماید تا بیماری شخص را درمان کند؛ این تعهد پزشک از نوع تعهد به وسیله است. از سوی دیگر پزشک متعهد است درجریان معالجه و اعمال پزشکی ایمنی بیمار را حفظ نماید، تا زیان جدیدی به او وارد نشود (تعهد ایمنی) در نظام سنتی مسئولیت پزشکی مبتنی بر تقصیر بود در فقه اسلامی نیز مسئولیت پزشکی مبتنی بر تقصیر است. اما با گسترش فناوری و ابداع روش‌های جدید (و خطرناک) درمان، اعمال پزشکی نسبت به گذشته خطرناک‌تر شده و حوادث پزشکی افزایش یافت، به گونه‌ای که نظام سنتی مسئولیت مدنی پزشکی برای جبران زیان وارد بر قربانیان حوادث پزشکی کافی نبود. این امر موجب تحول جدید در مسئولیت پزشکی گردید. ابتدا نظام سنتی مسئولیت مدنی پزشکی اصلاح گردید؛ بدن معنا که با استفاده از ابزارهایی که دکترین و رویه قضایی در اختیار داشت (فرض تقصیر، تقصیر مجازی و اماره‌ی سببیت و… ) اثبات شرایط مسئولیت مدنی آسان گردید و در برخی موارد مسئولیت نوعی پزشکی پذیرفته شد (به عنوان مثال، در مسئولیت ناشی از انتقال خون آلوده یا زیان ناشی از وسایل پزشکی و… ). در مرحله بعد این تحول به سمت ایجاد نظام خاص جبران خسارت ناشی از حوادث پزشکی پیش رفت و در حال حاضر در کشورهایی نظیر فرانسه، فنلاند، سوئد و… نظام خاصی برای جبران زیان‌های ناشی از حوادث پزشکی ایجاد شده است. به نظر می‌رسد در نظام حقوقی ما نیز در کنار نظام مسئولیت مدنی پزشکی، باید نظام خاصی برای جبران حوادث پزشکی ایجاد شود.
کلمات کلیدی: مسئولیت، مسئولیت مدنی، پزشک، پزشکان و پیراپزشکان، تعهد به وسیله، تعهد به نتیجه

فصل اول:

کلیات تحقیق

1- مقدمه
مسئولیت مدنی پزشکی، یکی از مباحث مهم و کاربردی حقوقی در دنیای امروز به حساب می‌آید که با توجه به پیچیدگی حرفه‌ی پزشکی و ابزارهای درمانی، ذهن دانشمندان حقوق را به خود مشغول داشته است. مسئولیت پزشکان در قانون ما همان طور که بیان شد در زمره تعهدات به وسیله است. بدین معنا و مفهوم که پزشک صرفاً با رعایت مقررات و نظامات و به كارگیری دانش و تجربه خویش، درصورت بروز حادثه ضمانی متوجه وی نیست ولیکن چنانچه تعهدی مبنی بر علاج بیمارش نموده باشد و بیمارش فوت بنماید؛ در آن صورت ضامن خواهد بود
هرچند که در فقه امامیه بنابر قول مشهور؛ اصل بر ضمان پزشک ولو با رعایت احتیاط و یا اخذ برائت از بیمار خواهد بود.
میل و خواست آدمی به زیبایی، وی را ناگزیر از تغییر در خواست خالق یکتا می‌نماید و او را ناچار از تن در دادن به هر مشقتی جهت به دست آوردن ظاهری به ظاهر زیباتر و بی‌نقص‌تر می‌نماید.
اشخاصی که به جراحی پلاستیک، زیبای و ترمیمی روی می‌آورند معمولاً بر دو دسته تقسیم می‌گردند: