3-6-1  مدل سازی حوضچه تیپ شش انجمن آبادانی امریکا در خروجی لوله­ها 36
3-6-2 ساخت حوضچه آرامش با نتایج تحقیقات دکتر گوئل و همکاران 38
3-7 دانه بندی مصالح 45
3-8 عمق نرمال پایاب 46
3-9 کنترل نوع آبشستگی در پایاب 51

3-9-1 روش­های تنش برشی 51
3-9-2 روش­های سرعت بحرانی 51
3-10 مشخصات هیدرولیکی مدل 53
3-11 روند کلی انجام آزمایش­ها 54
فصل چهارم 57
4-1 مقدمه 58
4-2 تعیین مدت زمان انجام هر آزمایش 58
4-3 بررسی شکل کلی حفره آبشستگی 60
4-4 مقایسه حوضچه آرامش گوئل و همکاران با حوضچه تیپ شش انجمن آبادانی امریکا 61
4-5 بررسی اثر زاویه دیوار حوضچه آرامش گوئل روی عملکرد آن 64
4-6 بررسی اثر شیب معکوس کف حوضچه روی عملکرد آن 68

یک مطلب دیگر :

4-7 کاهش طول حوضچه 73
4-8 بررسی پایداری عملکرد حوضچه نسبت به تراز آب پایاب 75
فصل پنجم 79
5-1 نتیجه­گیری 80
5-2 پیشنهادات 81
فهرست مراجع 83
فصل اول
مقدمه ، کلیات و تعاریف


1-1 مقدمه
کلمه فرسایش که در انگلیسی اروژن و در زبان فرانسه اروزیون تلفظ می­شود، از ریشه لاتین ارودری[2] به معنی سائیدگی می­باشد و عبارتست از سائیده شدن سطح زمین. به­طور کلی فرسایش خاک[3] عبارتست از جابجایی و جداشدن ذرات خاک از بستر اصلی خود وانتقال آن به مکانی دیگر در اثر عامل انتقال دهنده (الیسون[4]، 1947). در صورتیکه عامل جدا کننده ذرات از بستر و انتقال آنها آب باشد، به آن فرسایش آبی[5] می­گویند.
زمانی که آب از یک تراز به تراز پایین­تر منتقل می شود انرژی پتانسیل آن به انرژی جنبشی تبدیل می شود. در صورت مهار نشدن انرژی بالای جنبشی جریان در طولانی مدت می­تواند باعث خرابی و ایجاد فرسایش در پایین دست جریان شود. برای جلوگیری از خسارات ناشی از انرژی فوق العاده آب در سرعت­های فوق بحرانی و نیز به منظور از بین بردن انرژی اضافی سینتیک موجود در چنین آبی، عموماً از سازه­های خاصی به نام انرژی گیرنده[6] که در پایین دست جریان ساخته می شوند استفاده می شود. اینگونه سازه­ها علاوه بر از بین بردن انرژی آب، وسیله ای برای کنترل و مهار پرش هیدرولیکی و بوجود آوردن شرایط وقوع آن در یک موقعیت مکانی خاص نیز بشمار می روند. به عبارت دیگر موقعی که یک پرش هیدرولیکی روی یک سطح صاف رخ می دهد کوچکترین تغییری در اعماق جریان بالا و پایین دست آن میتواند باعث تغییر مکان پرش به یکی از دو سو گردد، لذا منطقی است در حوضچه ها از سازه­هایی جهت کاهش حساسیت از جمله آب پایه[7] استفاده گردد.
در حالت کلی دو روش برای کاهش انرژی آب وجود دارد، روش اول استفاده از تبدیل­های موضعی و یا اجزاء دیگری که باعث آشفتگی جدی در جریان می شوند، روش دوم بر اساس پرتاب آب به یک نقطه دوردست است که در این میان جریان به ذرات ریزی تبدیل می شود و در برخورد با هوا و برگشت به زمین مقدار زیادی از انرژی خود را از دست می دهد (ابریشمی 1380).